NON DAGO IRTEERAKO ATEA?

Non dago irteerako atea?

Haizearengatik bizarra deslai,

eta bihotza ere bai

izotzak zuritutako bazterretan zehar.

Badator hotza 

eta airean zintzilik geratzen da mundua

haizeak izoztuta bezala.

Zerua azul dago hodeirik ez dagoenez,

baina etorriko dira hodeiak astiro kuku egitera,

gu agurtzera,

eta guztia zuri bihurtuko dute berriz,

eta goizeko isiltasunak,

lasaitasuna sentiarazi beharrean,

ospitaleko itxarongelek bezala,

goragalea piztuko diote.

Bazterrak zuri,

zerua azul,

eta sudurra gorri dauka

goizeko haizeak erre diolako laztan maltzurrez

eta eskuak more, hotzaren hotzez,

zulatutako eskularruen azpian.

Zulatutako eskularruen azpian

eskuak more, hotzaren hotzez,

eta sudurra gorri dauka,

eta bere kolore ilunez

eta usain mikatzez

zuritasun urdin

urdintasun zuri honetan zulo,

zulo beltz bat,

zulatutako zulo bat

besterik ez da bera.

Higuinez begiratzen dio aurreko pareta zuritik gizon dotore batek

usteldutako zerbait

(Norbait? Auskalo)

ikusi izan balu bezala

eta bertatik segituan ospa egiteko esan dio.

"Ez dakit zelan."

erantzun dio serio gizon dotoreari,

hori baita egia hutsa.

Inoiz gutxitan jakiten du ezer,

inoiz gutxitan sentitzen du ezer
hotzaz besterik.

Beste eskaleren batek agurtzen duenean,

poliziak egurtzen duenean,

hortxe sentitzen du zerbait

(Norbait? Auskalo).

Beste egunetan 

zuloa baino ez da.
Zulo bat

bero-eske

garrasi mutuz.

Eskuak hatsez berotzen saiatu da,

baina hotz jarraitzen dute.

Instant batez

amaren besoetan egon nahiko luke,

eta sutondoan

egurrak erretzean egiten due soinua entzun,

eta ama ikusi

galtzerdi zaharren zuloak josten,

eta jos diezazkiola eskularruak,

eta bero diezazkiola eskuak

bere suak.

Baina haizeak sua itzali du,

eta non geratzen dira amaren besoak

infernu izoztu honetan?

Dardarak ez dio kasik arnasa hartzen uzten,

baina aurreko horma zuriek

entzungo dituztelakoan bere miseriak

zezelka diotso ezerezari:

"Non dago irteerako atea?"